อุปสมบท
ในปีพ.ศ. ๒๕๙๙ อุปสมบทเป็นพระภิกษุ ณ พัทธสีมา ณ วัดรัมภาราม อ.ท่าวุ้ง จ.ลพบุรี เมื่อวันที่ ๒๐ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๐๒ โดยมี พระเทพวรคุณ (หลวงปู่พิมพ์ ปญฺญาทีโป) เป็นพระอุปัชฌาย์ ได้รับฉายาว่า “วิโรจโน” แปลว่า
“ผู้สว่าง ผู้รุ่งเรือง ผู้แจ่มแจ้ง”จากนั้นเมื่อปี พ.ศ. ๒๕๐๙ ท่านสามารถสอบไล่ได้นักธรรมชั้นเอกที่วัดรัมภาราม อ.ท่าวุ้ง จ.ลพบุรี แล้วได้ออกจาริกแสวงหาโมกขธรรมร่วมกับท่านพระอาจารย์มหาถวิล ธัมมรโส , หลวงปู่ไพโรจน์ วิโรจโน และเพื่อนสหธรรมิกของท่านคือ ท่านพระอาจารย์มหาถวิล ธัมมรโส ได้ออกเที่ยวธุดงค์ไปตามป่าเขาลำเนาไพรในเขตภาคใต้ ทางจ.ภูเก็ต กระบี่ พังงา ได้อยู่อบรมธรรมกับพระอาจารย์คำพอง (หลวงปู่คำพอง ติสฺโส แห่งวัดถ้ำกกดู่ จ.อุดรธานี) ที่วัดโคกกลอยเป็นแรมเดือน ท่านพระอาจารย์คำพอง ได้เล่าถึงปฏิปทาของพ่อแม่ครูอาจารย์แต่ละรูปแต่ละองค์ให้ฟัง จนท่านเกิดความเลื่อมใสและมีกำลังใจในการทำความพากความเพียร
ท่านทั้งสองจึงออกธุดงค์เดินทางต่อจุดหมายคือการขึ้นไปเที่ยววิเวกหาสถานที่ปฏิบัติธรรมและได้รับฟังธรรมคำสอนจากพ่อแม่ครูบาอาจารย์ทางภาคเหนือ ท่านทั้งสองได้มาอยู่พำนักที่วัดสันติธรรม เข้าฝากตัวเป็นศิษย์หลวงปู่สิม พุทธาจาโร แล้วติดตามไปร่วมสร้างวัดถ้ำผาปล่อง อ.เชียงดาว จ.เชียงใหม่ ก่อนขึ้นไปปฏิบัติธรรมบนดอยสุเทพ – ดอยปุย อยู่เป็นปี จึงได้ย้ายไปปฏิบัติธรรมอยู่ใกล้บ้านม้งดอยปุย ในเวลาต่อมา จนสามารถสร้างเป็นสำนักสงฆ์ได้ในช่วงปี พ.ศ. ๒๕๑๐ – ๒๕๑๑
พระครูวิทิตศาสนกิจ (หลวงปู่ไพโรจน์ วิโรจโน) ท่านเป็นพระผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติตรงปฏิบัติชอบ ตามแนวสัมมาปฏิปทาของพระบรมศาสดา และยึดถือวัตรปฏิบัติตามคำสอนของพ่อแม่ครูอาจารย์ เป็นพระมหาเถระประกอบด้วยองค์คุณ ทั้งฝ่ายคันถธุระ และฝ่ายวิปัสสนาธุระ เป็นพระนักพัฒนาช่วยสร้างสาธารณะประโยชน์ให้แก่ชุมชน โรงเรียน วัดวาศาสนา ท่านเห็นประโยชน์และส่งเสริมการศึกษาของเด็กๆ ชาวเขาบนดอยให้โอกาสเขาได้เรียนรู้ศึกษาทั้งทางโลกและทางธรรม ช่วยอนุรักษ์ปกป้องผืนป่าธรรมชาติให้คงอยู่แก่แผ่นดิน เป็นกองหนุนร่วมช่วยชาติให้พ้นวิกฤตเศรษฐกิจ กับโครงการช่วยชาติของหลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน หลวงปู่ไพโรจน์ วิโรจโน ท่านเป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้กับชาวเขาชาวดอย เป็นร่มธรรมร่มใจให้แก่ศิษยานุศิษย์ เป็นแสงทองแสงธรรมที่เรืองรองส่องสว่างบนดอยปุย
การมรณภาพ
เช้าตรู่ของวันที่ ๘ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๖ พระเณรไม่เห็นหลวงปู่ลงมาทำวัตรเช้า ซึ่งเป็นกิจวัตรประจำของท่าน พอถึงเวลาบิณฑบาตองค์หลวงปู่ไพโรจน์ก็ยังไม่ออกมา จนกระทั้งพระในวัดดอยปุยและญาติโยมซึ่งเป็นหลานชายของท่าน เกิดสงสัยว่าอาจเกิดอะไรขึ้นกับองค์ท่าน จึงได้ไปกราบเรียนที่กุฏิ เมื่อเรียกองค์ท่าน ก็ไม่มีเสียงตอบรับ จึงปีนขึ้นดูที่หน้ากุฏิที่พักท่าน จึงพบว่า..
“หลวงปู่ไพโรจน์ได้มรณภาพลงเสียแล้วในอิริยาบถนั่งพับเพียบอย่างสง่างาม ภายในกุฏิเหนือหน้าผาบนดอยปุย”
จึงนำความเศร้าสลดมาถึงศิษยานุศิษย์มากมาย ภายหลังแพทย์ได้วินิจฉัยว่า หลวงปู่ไพโรจน์ วิโรจโน มรณภาพจากสาเหตุ ภาวะกล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือดเฉียบพลัน เมื่อวันที่ ๗ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๖ เวลาประมาณ ๒๒.๐๐น. สิริอายุ ๗๔ ปี พรรษา ๕๔
