๒๖.หลวงปู่หล้า  เขมปตฺโต

วัดภูจ้อก้อ  ตำบลหนองสูงใต้  อำเภอหนองสูง  จังหวัดมุกดาหาร

“พระอริยเจ้าผู้เป็นดั่งผ้าเช็ดเท้าท่านพระอาจารย์มั่น”

พระเดชพระคุณหลวงปู่หล้า เขมปตฺโต  ท่านเป็นผู้มีนิสัยบากบั่น อุตสาหะ พยายามอย่างยิ่งยวดเพื่อหาทางพ้นทุกข์ บารมีธรรมคำสั่งสอนเป็นที่ซาบซึ้งถึงใจและหยั่งรากฝังลึกลงในหัวใจของมหาชน ท่านได้อบรมสั่งสอนบรรดาสานุศิษย์ด้วยเมตตาธรรม ดุจดังพ่อแม่อบรมสั่งสอนลูก

นับได้ว่าท่านเป็นศิษย์รุ่นสุดท้ายของท่านพระอาจารย์มั่นที่สำคัญยิ่งรูปหนึ่ง หลังจากท่านละสังขารไม่นาน อัฐิได้กลายเปลี่ยนเป็นพระธาตุ ได้รับคำชมและยกย่องจากหลวงตามหาบัวว่า  “เป็นพระที่ซื่อสัตย์ต่อครูอาจารย์ เอาใจใส่ในอาจริยวัตรเสมอ แม้ถูกดุด่าก็อดทนต่อคำสั่งสอน ไม่เหนื่อยหน่ายต่อโอวาทธรรมที่ครูอาจารย์พร่ำสอน และเป็นดั่งผ้าเช็ดเท้าของท่านพระอาจารย์มั่น “

ทะเลทุกข์ คืออะไร คือทะเลราคะ ความกำหนัดยินดีในสิ่งที่ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา ทะเลโทสะ คือมาโกรธให้สิ่งที่ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา ทะเลหลง คือไฟหลง มาหลงว่าสิ่งที่ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา ว่าเป็นของตัว ตน เรา เขา สัตว์ บุคคล โลกบ้าๆ อันนี้จึงมาสนองเวรสนองภัยกันอยู่ไม่แล้วไม่รอด

ส่วนพระอรหันต์นั้น ท่านข้ามทะเลหลงอันนี้ไปแล้ว ไม่ได้มาหลงอีกเลย เพราะรู้ตามเป็นจริงชนะความเข้าใจผิดโดยสิ้นเชิงไปแล้ว  เหมือนพระอาทิตย์สว่างจ้าไม่มีเมฆหมอก ขับมืดไปพลันทันเวลา แต่พระอาทิตย์จะขับมืดได้แต่ในที่ไม่มีกำบัง เช่นถ้ำลึกๆ อย่างนี้ พระอาทิตย์ขับมืดไม่ได้ ส่วนพระสติพระปัญญานั้น ขับความมืด ความหลง ได้กระจ่างไม่มีสิ่งปิดบังและส่องทะลุภูเขาด้วย

เกิด ๑๙ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๔๕๔

ละสังขาร ๑๙ มกราคม พ.ศ. ๒๕๓๙

อุปสมบท พ.ศ. ๒๔๘๖ / ญัตติ พ.ศ. ๒๔๘๘

อายุ ๘๕

พรรษา ๕๒

วัด วัดภูจ้อก้อ

ท้องที่ จ.มุกดาหาร

สังกัด ธรรมยุติกนิกาย

ที่มา

• หนังสือ ๒๘ พระอรหันต์แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ พระธุตังคเจดีย์ วัดอโศการาม จ.สมุทรปราการ
• คัดลอกบางส่วนจาก หนังสือหลวงปู่หล้า เขมปตฺโต ตอบปัญหาธรรมะ ฉบับพิมพ์ครั้งที่ ๒๐ กันยายน ๒๕๕๓