22. ปางโปรดพุทธบิดา
พระเจ้าสุทโธทนะ แม้จะไม่ยินดีที่พระราช- โอรสออกผนวช แต่เมื่อทรงทราบว่าพระ- มหาสัตว์ได้บรรลุธรรมขั้นสูงสุด ที่ทรง ปรารถนาแล้ว และเสด็จไปประทับ ณ พระ เวฬุวัน เมืองราชคฤห์ ก็อดดีพระทัยไม่ได้ จัดคณะทูตคณะหนึ่งไปทูลอัญเชิญเสด็จ นิวัติพระนครกบิลพัสดุ์ เพื่อโปรดพระองค์ และพระประยูรญาติ
พระเจ้าสุทโธทนะ พุทธบิดา ประณมหัตถ์ เหนือพระเศียร กราบทูลว่า “ข้าแต่พระผู้มี พระภาค เมื่อพระองค์ประสูติใหม่ได้ ๑ วัน หม่อมฉันให้พี่เลี้ยงนำมาเพื่อไหว้อสิตดาบส (กาลเทวิลดาบส) พระองค์ทรงแสดงปาฏิหาริย์ให้ปรากฏขึ้นไปบนชฎาของดาบส ครั้งนั้นหม่อนฉันถวายบังคม พระองค์เป็นครั้งปฐม ต่อมาเมื่องานพระราชพิธีวัปปมงคล (แรกนา ขวัญ) พระพี่เลี้ยงนำพระองค์ไปประทับใต้ต้นหว้า เมื่อพระอาทิตย์ บ่ายคล้อยไปแล้ว เงาไม้ก็มิคล้อยไปตามตะวัน หม่อมฉันเห็นเป็น อัศจรรย์ ได้ถวายบังคมเป็นครั้งที่สอง คราครั้งนี้ หม่อนฉันขอถวาย บังคม เป็นครั้งที่สาม”
บรรดาพระประยุรญาติที่กระด้างกระเดื่อง ในเบื้องต้น ต่างก็พากันลด ทิฐิมานะ ก้มกราบถวายบังคมทั่วหน้ากัน พระสุคตเจ้าเสด็จลงจาก นภากาศ ประทับบนพระพุทธอาสน์ ท่ามกลางเหล่าศากยวงศ์ทั้งปวง
ขณะนั้นเมฆได้ตั้งเค้า บันดาลหยาดฝนเม็ดหยาบสีแดงเรื่อตกลงมา ประหลาดว่าฝนเม็ดสีแดงเรื่ออันเรียกว่า ฝนโบกขรพรรษ นั้น ใครไม่ ประสงค์จะให้ร่างกายเปียกก็ไม่เปียก ใครประสงค์จะให้เปียกจึงเปียก เป็นที่มหัศจรรย์อย่างยิ่งแล
